پیمان پنجه پور
سیستم تعلیق محور پیچشی (Torsion Beam Suspension) چیست؟
سیستم تعلیق محور پیچشی (Torsion Beam Suspension) یکی از رایجترین انواع سیستمهای تعلیق در خودروهای کوچک و اقتصادی است. این سیستم به دلیل طراحی ساده، هزینه تولید پایین و عملکرد مناسب در شرایط مختلف، توجه بسیاری از خودروسازان را جلب کرده است. در این مقاله، سیستم تعلیق محور پیچشی، مزایا و معایب آن و نحوه عملکرد این سیستم را بررسی میکنیم.
با اتو مگ همراه باشید
تعریف سیستم تعلیق محور پیچشی
سیستم تعلیق محور پیچشی نوعی سیستم تعلیق نیمه مستقل است. در این سیستم، یک میله پیچشی (معمولاً از فولاد قوی) بین چرخهای عقب خودرو قرار دارد که وظیفه جذب نیروهای وارد شده از جاده را بر عهده دارد. این میله پیچشی با دو بازو در دو طرف چرخها متصل میشود و باعث میشود حرکت چرخها تا حدی به یکدیگر وابسته باشد. به این ترتیب، وقتی یکی از چرخها با مانعی برخورد میکند، مقداری از ضربه به چرخ دیگر منتقل میشود.
مکانیزم عملکرد و انتقال نیرو بین چرخها
سیستم تعلیق محور پیچشی بهگونهای طراحی شده که چرخها میتوانند مستقل از یکدیگر به بالا و پایین حرکت کنند، اما همچنان به هم مرتبط هستند. در این سیستم، نیروی پیچشی از طریق میله پیچشی بین دو چرخ منتقل میشود. هنگامی که یکی از چرخها به مانعی برخورد میکند، میله پیچشی کمی خم میشود و نیرو را به چرخ دیگر منتقل میکند. این ویژگی، باعث کاهش لرزشها و نوسانات ناشی از برخورد با موانع میشود و در نتیجه راحتی سرنشینان را افزایش میدهد.
ویژگیهای مثبت این طراحی
یکی از اصلیترین مزایای تعلیق پیچشی، طراحی ساده و کمهزینه آن است. این سیستم نسبت به سیستمهای تعلیق مستقل از قطعات کمتری تشکیل شده و در نتیجه هزینه تولید و نگهداری آن کمتر است. به دلیل طراحی جمع و جور، سیستم تعلیق محور پیچشی به خودروسازان اجازه میدهد که فضای بیشتری را در قسمت عقب خودرو برای صندوق عقب یا فضای بار اختصاص دهند. علاوه بر این، این سیستم از نظر وزنی سبکتر از سیستمهای تعلیق مستقل است که به کاهش وزن کلی خودرو و افزایش بهرهوری سوخت کمک میکند.
محدودیتها و چالشهای مرتبط با این نوع سیستم
با وجود مزایای فراوان، سیستم تعلیق محور پیچشی محدودیتهایی نیز دارد. به دلیل نیمه مستقل بودن، این سیستم نمیتواند به اندازه سیستمهای تعلیق مستقل عملکرد خوبی در شرایط جادههای ناهموار داشته باشد. در این سیستم، حرکت یکی از چرخها به چرخ دیگر منتقل میشود و ممکن است در پیچها یا دستاندازها باعث کاهش پایداری خودرو شود.
همچنین در این سیستم، به دلیل طراحی ساختاری آن، معمولاً نیاز است که از فنرهای بلندتری استفاده شود تا توانایی جذب شوک و پایداری مناسبی فراهم گردد. استفاده از فنرهای بلندتر باعث ایجاد گشتاور بیشتر در نقاط اتصال فنر به شاسی میشود، زیرا نیروی وارده از جاده به این بخشها منتقل میشود و در نتیجه فشار زیادی به محل اتصال فنرها وارد میکند. این مسئله نیاز به تقویت نقاط اتصال فنر به شاسی دارد تا از آسیبهای احتمالی جلوگیری شود و ایمنی خودرو حفظ گردد.
برای رفع این محدودیت، تولیدکنندگان خودرو معمولاً از موادی با استحکام بالا در ساخت این بخش استفاده میکنند یا طراحی اتصالات را به گونهای تغییر میدهند که نیروها به طور بهتری توزیع شوند. این مسئله یکی از دلایلی است که برخی خودروسازان به سمت استفاده از سیستمهای تعلیق مستقل در خودروهای پیشرفتهتر تمایل دارند، چراکه این سیستمها نیاز به چنین تقویتی ندارند و پایداری بهتری در جادههای ناهموار فراهم میکنند.
مقایسه با طراحیهای تعلیق مستقل
سیستم تعلیق محور پیچشی به دلیل هزینه پایین و فضای کم مورد نیاز، بیشتر در خودروهای اقتصادی و شهری استفاده میشود. در مقابل، سیستمهای تعلیق مستقل که امکان حرکت مستقل هر چرخ را فراهم میکنند، در خودروهای لوکس و اسپرت که نیاز به پایداری و راحتی بیشتری دارند، به کار میروند. سیستمهای تعلیق مستقل معمولاً از اجزای بیشتری تشکیل شدهاند و هزینه تولید و نگهداری بالاتری دارند. این سیستمها همچنین به فضای بیشتری نیاز دارند و معمولاً در خودروهای بزرگتر استفاده میشوند.
جمع بندی
سیستم تعلیق محور پیچشی با طراحی ساده، هزینه تولید پایین و عملکرد مناسب در جادههای معمولی، به یکی از محبوبترین سیستمهای تعلیق در خودروهای اقتصادی تبدیل شده است. این سیستم به دلیل نیاز کمتر به فضای نصب، به خودروسازان اجازه میدهد که فضای بار بیشتری در اختیار کاربران قرار دهند. با این حال، این سیستم دارای محدودیتهایی در پایداری و راحتی نسبت به سیستمهای تعلیق مستقل است و به همین دلیل بیشتر در خودروهای کوچک و اقتصادی به کار میرود.
