گیتی هومانفر
منظور از خودروهای عضلانی چیست؟
خودروهای عضلانی (به انگلیسی Muscle Cars) دسته‌ای از خودروهای اسپرت آمریکایی هستند که معمولاً بدنه‌ای دو در داشته و موتور بسیار قدرتمندی دارند. این خودروها برای شتاب بالا و قدرت موتور خود مشهورند و اغلب با تبلیغات روی عملکرد فنی‌شان شناخته می‌شوند. در واقع، ایدهٔ خودروی عضلانی با قرار دادن بزرگ‌ترین موتور یک خودروساز (مانند یک موتور V8) در بدنه‌ای سبک‌تر پدید آمد. این خودروها در مسابقات شتاب (درگ) نیز محبوبیت ویژه‌ای داشتند.
با اتو مگ همراه باشید
تاریخچه پیدایش خودروهای عضلانی
تاریخچهٔ خودروهای عضلانی عمدتاً به ایالات متحده بازمی‌گردد. اولین نمونه‌های اولیهٔ این مفهوم در دههٔ ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی ظهور کردند؛ برای نمونه شرکت جنرال موتورز در سال ۱۹۴۹ با عرضهٔ مدل Oldsmobile Rocket 88 پایه‌های این سبک را گذاشت. این خودرو دارای بدنه‌ای سبک و موتور 5 لیتری V8 بود که آن را بسیار قدرتمند می‌کرد. بسیاری Rocket 88 را اولین خودروی عضلانی واقعی می‌دانند. در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ واژهٔ «خودرو عضلانی» در مجلات خودرویی رایج شد و به اتومبیل‌های خیابانی پرشتاب و نسبتاً ارزان‌قیمت اشاره داشت. خودروسازان در این دوره تلاش کردند عملکرد بالا را با قیمت پایین‌تر از خودروهای لوکس معمولی ارائه دهند؛ از جمله نمونه‌های بارز Plymouth Road Runner و Dodge Super Bee (هر دو مدل ۱۹۶۸) بودند که موتورهای قدرتمند خود را در بدنه‌هایی میان‌سایز و ساده عرضه می‌کردند.
دوران محبوبیت
اوج محبوبیت خودروهای عضلانی در دههٔ ۱۹۶۰ و اوایل دههٔ ۱۹۷۰ بود. برای مثال مدل Pontiac GTO (محصول ۱۹۶۴) را اغلب آغازگر انقلاب این کلاس می‌دانند؛ زیرا موتور V8 قدرتمندی را در بدنه‌ای میان‌سایز قرار داد. خودروسازان آمریکایی نیز با معرفی خودروهایی مانند Ford Mustang (۱۹۶۴) و Chevrolet Camaro (۱۹۶۷) وارد این رقابت شدند که به سرعت محبوبیت یافتند. در این دوران همچنین خودروهایی مانند Plymouth Road Runner (۱۹۶۸) و دوج چارجر (Dodge Charger) نمونه‌هایی اسپرت و اقتصادی با موتورهای V8 قدرتمند عرضه کردند.
از اوایل دههٔ ۱۹۷۰، اما به دلیل قوانین سخت‌گیرانهٔ آلایندگی، بحران نفت سال ۱۹۷۳ و افزایش هزینه‌های بیمه، محبوبیت خودروهای عضلانی کاهش یافت. خودروسازان برای تطابق با مقررات جدید، موتورها را ضعیف‌تر کردند و بسیاری از مدل‌ها به فراموشی سپرده شدند. در نتیجه، دورهٔ طلایی خودروهای عضلانی تا اوایل دههٔ ۱۹۷۰ ادامه یافت و پس از آن تا حدودی به پایان رسید.
ویژگی‌های فنی کلیدی
خودروهای عضلانی دارای چند ویژگی فنی مشترک هستند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- موتور V8 بزرگ و پرقدرت – بسیاری از خودروهای عضلانی از موتورهای ۸ سیلندر بزرگ با جابه‌جایی حجیم استفاده می‌کنند.
- محرک عقب (Rear-Wheel Drive) – چرخ‌های عقب متحرک برای انتقال نیروی موتور بزرگ طراحی می‌شوند.
- بدنهٔ دو در سبک – این خودروها معمولاً بدنه‌ای دو در و نسبتاً سبک دارند تا شتاب‌گیری و پایداری خط مستقیم بهینه شود.
- صدای بلند اگزوز – حجم صدای بلند و غرش موتور (به‌ویژه اگزوز بدون صداخفه‌کن سنگین) از مشخصه‌های بارز آن‌ها است.
- شتاب سریع – توانایی شتاب‌گیری بالا (مثلاً 0–100 کیلومتر در ساعت در زمان‌های کوتاه) دیگر مشخصهٔ آنهاست.
این ترکیب از موتور حجیم، بدنه سبک و سیستم انتقال نیرو باعث می‌شود خودروهای عضلانی شتاب بسیار خوبی داشته باشند و در مسابقات درگ و حرکت خط مستقیم عملکرد فوق‌العاده‌ای ارائه کنند.
مدل‌های معروف
فورد موستانگ
فورد موستانگ یکی از مشهورترین خودروهای عضلانی است که اولین بار در سال ۱۹۶۴ معرفی شد. این خودرو دارای بدنه‌ای دو در با کاپوت بلند و صندوق عقب کوتاه بود و به‌عنوان خودرویی کوچک، اسپرت و اقتصادی شناخته می‌شد. موستانگ به‌سرعت محبوب شد و در سال اول تولید بیش از ۴۰۰ هزار دستگاه از آن فروخته شد. این خودرو نسل جدیدی از خودروهای عضلانی را مطرح کرد و نسخه‌های مختلفی از آن با موتورهای V8 قدرتمند ارائه شد. موستانگ به خاطر طراحی نوآورانه‌اش (کاپوت بلند و صندوق عقب کوتاه) به‌عنوان یکی از اولین خودروهای «پونی‌کار» شناخته می‌شود.
دوج چارجر
دوج چارجر نیز یکی دیگر از خودروهای عضلانی کلاسیک آمریکایی است که اولین نسل آن در سال ۱۹۶۶ معرفی گردید. چارجر در ابتدا بدنهٔ فست‌بک دو در داشت و به‌عنوان خودرویی لوکس-اسپرت مطرح شد. نسل دوم چارجر (۱۹۶۸–۱۹۶۹) با طراحی اصلاح‌شدهٔ خود (شامل چراغ‌های جلو پنهان) و موتورهای V8 حجیم، به ویژه مدل Charger R/T با موتورهای ۶.۳ و ۷.۰ لیتری، بسیار مشهور شد. این خودرو با ظاهر خشن و صدای منحصر به‌فردش به نمادی از خودروهای عضلانی تبدیل گشت.
شورلت کامارو
شورلت کامارو یکی از خودروهای عضلانی کلاسیک آمریکایی است که اولین نسل آن در پاییز ۱۹۶۶ (مدل ۱۹۶۷) معرفی شد. این خودرو بر روی پلت‌فرم جدید محرک عقب (F-body) ساخته شده و بدنهٔ کوپهٔ دو در داشت. کامارو در نسخه‌های مختلف SS و Z/28 با موتورهای V8 قدرتمند عرضه می‌شد و به خاطر شتاب بالا و ظاهر اسپرت‌اش شناخته می‌شد. شورلت کامارو مانند موستانگ به نمادی از دوران طلایی خودروهای عضلانی بدل شده است. نسخه‌های کلاسیک این خودروها امروز نزد کلکسیونرها و علاقه‌مندان خودروهای کلاسیک محبوبیت زیادی دارند. نسل‌های جدید مانند دوج چلنجر (Dodge Challenger) و نسل‌های نوین موستانگ، همچنان با ظاهری مشابه و موتورهای حجیم، این سنت را ادامه می‌دهند.
