Peyman Panjepoor
نگاهی به پیشرانه متانولی جیلی
پیشرانه متانولی جیلی، نقطه عطفی در صنعت خودرو محسوب می‌شود. این فناوری تازه‌نفس، به‌عنوان رقیبی جدی برای پیشرانه‌های الکتریکی و سامانه‌های هیدروژنی معرفی شده است. جیلی با تمرکز بر سوخت متانول، قصد دارد مسیر آینده حمل‌ونقل را دگرگون کند. این شرکت چینی، موتورهایی با قدرت ۲۵۰ اسب‌بخار، گشتاور ۴۰۰ نیوتن‌متر و بازده حرارتی بالای ۴۶ درصد تولید می‌کند. این ارقام چشمگیر، هم‌راستا با استانداردهای سخت‌گیرانه زیست‌محیطی چین تنظیم شده‌اند. در نتیجه، متانول به‌سرعت به گزینه‌ای مطرح در میان سوخت‌های جایگزین تبدیل شده است.
با اتو مگ همراه باشید
خودروی متانولی جیلی؛ ستاره نمایشگاه Auto Shanghai 2025
جیلی در نمایشگاه Auto Shanghai 2025، از سدان متانولی خود رونمایی کرد. این سدان بر اساس پلتفرم Binrui Cool ساخته شده و طراحی بیرونی آن، نگاه‌ها را به خود جلب کرد. اما نکته برجسته، پیشرانه‌ای بود که به‌طور کامل با متانول خالص، یعنی M100 کار می‌کرد. مهندسی دقیق این خودرو، آن را به نمونه‌ای متفاوت در میان محصولات سوخت جایگزین تبدیل کرده است.
نسبت تراکم ۱۵:۱ که در این پیشرانه اعمال شده، نشان می‌دهد که جیلی هدفی فراتر از رقابت با بنزین دارد. چنین ساختاری می‌تواند عملکردی فراتر از پیشرانه‌های رایج ارائه دهد و در عین حال، الزامات سخت‌گیرانه آلایندگی را نیز رعایت کند. همچنین، زمان سوخت‌گیری سریع‌تر نسبت به خودروهای هیدروژنی، مزیتی عملیاتی برای این سدان فراهم کرده است.
متانول؛ سوختی قابل ذخیره‌سازی و آینده‌دار
یکی از ویژگی‌های بارز متانول نسبت به سوخت‌های پاک دیگر، سهولت در ذخیره‌سازی آن است. این موضوع در عمل، آن را برای زیرساخت‌های موجود به گزینه‌ای مطلوب‌تر تبدیل کرده است. متانول به شکل مایع و در دمای محیط پایدار می‌ماند، نیازی به فشار بالا یا دمای پایین ندارد و این موضوع باعث شده در حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی، هزینه کمتری ایجاد کند.
از نظر ایمنی، متانول نسبت به هیدروژن ایمن‌تر است و در صورت نشت، رفتار قابل کنترل‌تری دارد. به همین دلیل، بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که این سوخت می‌تواند در مقیاس گسترده‌تری نسبت به دیگر سوخت‌های جایگزین کاربردی شود. برای کشوری مثل چین که به دنبال جایگزینی سریع و کارآمد برای سوخت‌های فسیلی است، متانول یک پاسخ منطقی محسوب می‌شود.
حضور متانول در پیست‌های سرعت
جیلی قصد ندارد استفاده از متانول را به خودروهای شهری محدود کند. این شرکت چینی، مسابقات Super Cup PRO را با تمرکز بر خودروهای متانولی پایه‌گذاری کرده است. خودروهایی که در این مسابقات شرکت می‌کنند، با متانول کار می‌کنند و عملکردی سطح بالا دارند. این رقابت‌ها، زمینه‌ای فراهم می‌کنند تا توانایی‌های فنی پیشرانه‌های متانولی در شرایط سخت، به‌درستی سنجیده شوند.
پیست مسابقه، محیطی فشرده و پرفشار برای آزمون فناوری‌های نوین به شمار می‌آید. جیلی با استفاده از این فضا، به‌دنبال اثبات این موضوع است که کارایی بالا و پایداری محیط‌زیستی می‌توانند در کنار هم قرار بگیرند. خودروهای متانولی جیلی، حتی در شرایط آب‌وهوایی سخت چین نیز عملکرد مناسبی از خود نشان داده‌اند؛ بنابراین می‌توان انتظار داشت در رقابت‌های بین‌المللی نیز حرفی برای گفتن داشته باشند.
سیاست‌گذاری جیلی؛ از چین فراتر می‌رود
مدیرعامل جیلی، لی شوفو، از جمله مدافعان سرسخت متانول به‌عنوان سوخت جایگزین است. او باور دارد تمرکز بر متانول می‌تواند جهان را از وابستگی به سوخت‌های فسیلی دور کند. جیلی تنها به بازار داخلی اکتفا نکرده و در حال مذاکره با سایر کشورهای آسیایی برای گسترش استفاده از این فناوری است.
از جمله پروژه‌های کلان این برند، ساخت نیروگاه متانول سبز در مغولستان داخلی است. ظرفیت تولید این مجموعه در حدود ۵۰ هزار تن در سال تخمین زده می‌شود. این نیروگاه، از منابع تجدیدپذیر برای تولید متانول استفاده می‌کند و در راستای اهداف پایداری چین و دیگر کشورهای منطقه حرکت می‌کند.
ورود ترکیبی به دنیای خودروهای سنگین
جیلی، تنها به خودروهای سواری متانولی بسنده نکرده است. این خودروساز، راهکارهای جدیدی برای وسایل نقلیه سنگین نیز در نظر دارد. یکی از این راهکارها، استفاده از پیشرانه‌های ترکیبی متانول-برقی برای کامیون‌ها و اتوبوس‌هاست. چنین رویکردی باعث می‌شود مصرف سوخت‌های فسیلی کاهش پیدا کند، در حالی که توان مورد نیاز برای حمل بارهای سنگین نیز تأمین شود.
مزیت دیگر این ترکیب، کاهش اتکای کامل به سیستم‌های باتری‌محور است. خودروهای برقی سنگین با محدودیت‌هایی در برد و زمان شارژ مواجه‌اند. در مقابل، متانول می‌تواند با تأمین انرژی در زمان‌های بحرانی، یک حلقه نجات برای این خودروها باشد. این راهکار می‌تواند نیاز به ایستگاه‌های شارژ گسترده را نیز کاهش دهد.
متانول؛ بازیگری تازه در سطح جهانی
متانول هنوز به‌اندازه خودروهای الکتریکی رایج نشده، اما جایگاه خود را به‌سرعت در میان سوخت‌های نو تثبیت می‌کند. خودروسازان بزرگی مثل لامبورگینی و فراری نیز به‌سراغ گزینه‌هایی متفاوت از هیدروژن رفته‌اند. دلیل این تغییر نگاه، محدودیت‌ها و پیچیدگی‌های فنی سوخت‌های قبلی است.
برخلاف سوخت‌های گران و دشوار در توزیع مانند هیدروژن، متانول با زیرساخت ساده‌تر و ایمنی بیشتر شناخته می‌شود. در عین حال، قابلیت تولید متانول از منابع زیستی، آن را در زمره سوخت‌های پایدار قرار داده است. کشورهایی که به‌دنبال استقلال انرژی هستند، متانول را به‌عنوان ابزاری برای تحقق این هدف در نظر گرفته‌اند.
